Je hebt veel minder energie dan voorheen. Als je het vergelijkt met een auto lijkt het of je de verkeerde brandstof hebt getankt. Je komt niet vooruit. Je wilt van alles ondernemen maar er komt niets uit de verf. Allereerst, laat dit gebeuren, je hebt rust nodig. Geef jezelf de tijd die dit proces nodig heeft. Het kan (zeker als je altijd heel productief was) moeilijk zijn dit te aanvaarden. Je snapt niet hoe jou dit kan overkomen. Je vergelijkt jezelf met iemand van 80. Jaren geleden kon je alles aan. Je vergeet echter dat deze uitputtingsslag al jaren geleden is begonnen. Je bent maar door blijven werken om de stress te vergeten. Als ik maar hard werk hoef ik niet te denken of sterker nog: te voelen.
Je hebt in je jeugd misschien geleerd dat je alleen maar goed bent als je hard werkt. Vanuit daar heb je jezelf onbewust aangezet tot werken, werken en nog eens werken. Denk eens terug aan vroeger toen je nog een kind was. Had je toen wel eens van die momenten dat je stil was en uren naar iets kon kijken of je helemaal liet gaan in het spelen? Mocht dit überhaupt van je omgeving? Als je jezelf nu eens niet onder druk zou zetten maar mocht doen wat je vanuit je gevoel zou willen? Dat kan ook helemaal niets doen zijn. Sta je jezelf dit toe? Weet je dat in de maatschappij van tegenwoordig heel veel mensen stress burn-out hebben? In deze tijd van snelheid en verhoogde productiviteit zijn er weinig mensen en bedrijven die inzien dat juist een pauze belangrijk is. Juist om dit in te lassen in jouw leven en in het bedrijf waar je werkt gaat de productie en het welzijn van de mens vooruit.
Terug naar de bron van jouw burn-out. Weet je wanneer dit is begonnen? Heeft er toen iets plaatsgevonden waardoor jij nog meer stress kreeg en nog harder ging werken? Of dat je helemaal niet keihard werkt maar dit ook helemaal niet aankan en nooit hebt gekund. Ook jij mag er zijn. Wanneer is bij jou de stress begonnen? De situatie waarin jij leeft kan je ook veel stress bezorgen. Je kunt door mensen in je omgeving ook veel stress ervaren. Alle mensen zijn verschillend en reageren op hun eigen manier. Iedereen kijkt heel anders naar dingen die in de wereld plaatsvinden. En dat is maar goed ook. Als we allemaal hetzelfde zouden zijn zou het wel heel saai worden.
Wat voor jou nu het allerbelangrijkst is dat je uit deze situatie vandaan komt. Dat je steeds meer spanning kan loslaten waardoor jij je telkens weer een stukje beter kan gaan voelen. Zodat je weer energie krijgt en weer een stukje vrolijker wordt. Zodat je weer iets kunt gaan ondernemen. Ik zou eerst beginnen met kleine stapjes voorwaarts. Het feit al dat je dit hier leest wil zeggen dat je eraan toe bent om hulp te ontvangen. Prachtig, dat is het begin!
Ik wil je nog even een paar dingen meegeven om je alvast een stukje op weg te helpen:
1 Schrijf een (klein) briefje aan jezelf waarin je omschrijft waar je mee zit. Je mag al jouw frustratie opschrijven. Ook als er mensen zijn waar je last van hebt. Daarna vergeef je jezelf dat je daar last van hebt (of had). (in de brief) Vervolgens verbrand je deze brief (veilig) b.v buiten in een vuurkorf of in de open haard. Dit heelt al een stuk. Dit kun je telkens doen als er weer iets anders zich aandient.