Je hebt iemand verloren. Je vindt het moeilijk om het leven weer op te pakken en verder te gaan. Hij of zij komt steeds weer in je gedachte. Je denkt aan wat je samen meegemaakt hebt tijdens het leven van deze persoon. Het is nu al een half jaar verder en de mensen om je heen roepen maar dat jij hem of haar moet loslaten. Maar jij bent daar nog helemaal niet klaar voor…. Je hebt nog behoefte om er met iemand over te praten. Om hem of haar levend te houden zodat je de momenten die je samen hebt beleefd kan vasthouden. Zodat je jouw herinneringen niet kan vergeten. Allereerst zeg ik: gun jezelf deze tijd van rouw en verlies, dat is heel normaal! Het is jouw proces en dat mag je doen op jouw manier en de tijd nemen die jij nodig hebt. Dat is iets heel persoonlijks.
Weet je dat ik regelmatig mensen ontvang die lichamelijke klachten hebben. Dan komen we er tijdens de behandeling achter dat ze het overlijden van een dierbare niet hebben verwerkt. Soms pas 10 jaar later! We gaan er dan samen mee aan de slag. Dan kunnen ze het verdriet alsnog verwerken en verdwijnen de lichamelijke klachten ook. Als jij er nu mee aan de slag gaat hoeven deze klachten zich niet te gaan ontwikkelen. Mocht je al lichamelijke klachten hebben werken we aan beiden. Twee vliegen in een klap.
Verlies kan ook op een hele andere manier op je pad komen. Bijvoorbeeld bij een scheiding. Soms zag je het van te voren helemaal niet aankomen. Maar zelfs als je het wel voelde aankomen, dan kan je rouwen je om wat je had met die ander. Het besef dat deze man of vrouw nu opeens niet meer van je houdt of niet meer samen met jou verder kan. Dat geeft je een heel beklemmend gevoel. Je voelt je daar verdrietig onder. Je rouwt dan omdat je die ander kwijt bent in jouw leven. Soms denk je dat het op de een of andere manier jouw schuld is. Maar hoe dan ook, het samen (wat je met hem of haar had) is verdwenen. Ook deze manier van verlies heeft zijn tijd nodig. Je kunt bang zijn om het allemaal alleen te moeten doen. Dit hoort allemaal bij het proces van rouw en verlies.
Weet wel, alle mensen reageren op hun eigen manier. Soms is dit niet de manier die jij nodig hebt. Jij weet zelf het beste wat voor jou belangrijk is. Laat je niet aanpraten hoe je ermee om moet gaan, want dat is voor een ieder anders. Ik wil je nog wel een aantal tips geven om alvast een begin te maken dit te gaan verwerken. Wees lief voor jezelf, is het niet iets wat bij je past doe het dan niet.
Oefening 1: Maak een plek met een foto van jouw dierbare en nog wat kleine dingen zoals een lichtje of iets wat jou aan deze persoon herinnert. Dan heb je deze persoon een plek gegeven om hem of haar te eren.
Oefening 2: Schrijf herinneringen op in een schrift zodat je de mooie momenten die je niet wilt vergeten nog terug kan lezen. Je kunt er ook tekeningen bij maken of er foto’s bij plakken.
Oefening 3: Laat je gevoel toe, onderdruk je emoties niet. Laat ze er zijn. Dan accepteer je jouw gevoelens en doorleef je deze. Daarna komt dan de opluchting omdat je het eerst toeliet om de emoties er te laten zijn. Dit is voor jou en je lichaam heel belangrijk.
Natuurlijk als een oefening je niet aanspreekt hoort dit niet bij jou. Laat dit los. Het is maar een suggestie. Ieder mens is anders en iedereen heeft een eigen benadering en eigen hulp bronnen nodig. Voel je vrij, dat is heel belangrijk.
Lees ook eens mijn blog over verbondenheid.